ارز ديجيتال،عرضه اوليه ارز ديجيتال،بلاكچين،وايت پيپر،بيت كوين

عرضه اوليه ارز ديجيتالي چيست به عنوان راهي به جهت جمع آوري سرمايه براي شركتي كه به دنبال جمع آوري پول براي ايجاد كوين، برنامه يا سرويس جديد است و آن را  راه اندازي مي كند.سرمايه گذاران علاقه مند مي توانند از اين پيشنهاد استفاده كنند و رمز ارز جديد رمزگذاري شده توسط شركت را دريافت كنند.اين رمز ممكن است در استفاده از محصول يا خدماتي كه شركت ارائه مي دهد، فايده داشته باشد يا فقط نمايانگر سهمي در شركت يا پروژه باشد.

به عبارت ديگر عرضه اوليه ارز ديجيتال يك روش محبوب جمع آوري كمك مالي است كه در درجه اول توسط استارتاپ هايي كه مايل به ارائه محصولات و خدمات هستند مي باشد و معمولاً مربوط به ارز رمزپايه و فضاي بلاكچين است.همچنين عرضه اوليه ارزهاي ديجيتال مشابه سهام هستند، اما بعضي اوقات براي يك سرويس نرم افزاري يا كالاي ارائه شده كاربري دارند و  برخي از آن  ها بازدهي هنگفتي را براي سرمايه گذاران به همراه داشته اند.براي شركت در اين عرضه اوليه ها  معمولاً ابتدا بايد ارز ديجيتال خريداري كرد و درك اساسي از نحوه استفاده از كيف پول و مبادلات ارز رمزنگاري شده وجود داشته باشد.لازم به ذكر است كه اين عرضه  ها در اكثر موارد كاملاً نظارتي ندارند، بنابراين سرمايه گذاران هنگام تحقيق و سرمايه گذاري بايد از احتياط و دقت بالايي برخوردار باشند.

عرضه اوليه ارز ديجيتال چگونه كار مي كند

هنگامي كه يك شركت مبتني بر ارز رمزنگاري مي خواهد از طريق عرضه اوليه ارز ديجيتال  پول جمع كند، معمولاً وايت پيپر چيست  ايجاد مي نمايد كه مشخص مي كند پروژه چيست، نيازي كه پروژه پس از اتمام برآورده مي كند به چه شكل است، چه مقدار پول مورد نياز است، چه تعداد از رمزهاي مجازي بنيان گذاران را نگه مي دارد، چه نوع پولي پذيرفته مي شود و چه مدت فعاليت آن ادامه دارد.در طول اين كمپين  علاقه مندان و حاميان پروژه برخي از نشانه هاي پروژه را با ارز فيات يا ديجيتال خريداري مي كنند و از اين كوين ها به عنوان توكن به خريداران ياد مي شود.

اگر پول جمع آوري شده حداقل بودجه مورد نياز شركت را تأمين نكند، ممكن است پول به پشتيبانان برگردانده شود كه در اين مرحله عرضه اوليه  ناموفق ارزيابي مي شود و در صورت تأمين نيازهاي بودجه در بازه زماني مشخص، پول جمع شده براي پيگيري اهداف پروژه هزينه مي شود.

ملاحضات خاص

سرمايه گذاراني كه قصد خريد ICO  را دارند ابتدا بايد به طور گسترده تري با فضاي ارزهاي رمزپايه آشنا شوند كه در مورد اكثر آن  ها، سرمايه گذاران بايد نشانه هايي با ارزهاي رمزپايه از قبل موجود خريداري كنند.اين بدان معناست كه يك سرمايه گذار عرضه اوليه ارز ديجيتال  بايد قبلاً يك كيف پول ارز رمزنگاري شده براي ارزي مانند بيت كوين يا اتريوم تنظيم كرده باشد و همچنين كيف پول توانايي نگهداري هر كدام از رمزها يا ارزهاي مورد نظر خود را داشته باشد.

حال شايد اين سوال مطرح گردد كه چگونه مي توان در عرضه اوليه ارز ديجيتال شركت كرد كه بايد بگوييم هيچ دستورالعملي براي آگاهي از آخرين  ICO ها وجود ندارد و بهترين كاري كه يك سرمايه گذار علاقه مند مي تواند انجام دهد مطالعه آنلاين پروژه هاي جديد است.همچنين گفتني است كه مكان هاي متعددي به صورت آنلاين وجود دارد كه در آن سرمايه گذاران براي بحث در مورد فرصت هاي جديد جمع مي شوند.سايت هاي اختصاصي وجود دارد كه عرضه اوليه ها را جمع مي كند، به سرمايه گذاران اجازه مي دهد ICO  هاي جديد را كشف كنند و پيشنهادات مختلف را با يكديگر مقايسه كنند.

عرضه اوليه ارز ديجيتال و عرضه اوليه عمومي IPO

براي شركت هاي سنتي چند روش براي جمع آوري بودجه لازم براي توسعه و گسترش وجود دارد، يك شركت مي تواند شروع به فعاليت هاي كوچك كند و همانطور كه سود آن اجازه مي دهد رشد كند و فقط در مالكان شركت باقي بماند.با اين حال اين همچنين بدان معني است كه آن ها ممكن است مدت طولاني منتظر بمانند تا منابع مالي جمع شوند.به طور متناوب، شركت ها مي توانند به سرمايه گذاران خارجي براي پشتيباني زودهنگام مراجعه كنند و هجوم سريع پول به آن ها را فراهم كنند اما معمولاً با معامله دادن بخشي از سهام مالكيت همراه است.

روش ديگر عمومي شدن است، با فروش سهام از طريق عرضه اوليه عمومي  وجوه شخصي را از سرمايه گذاران كسب مي كند.در حالي كه عرضه اوليه عمومي  صرفاً با سرمايه گذاران معامله مي كند، عرضه اوليه ارز ديجيتال ممكن است با حامياني كه مايل به سرمايه گذاري در يك پروژه جديد هستند معامله كند، دقيقاً مانند يك رويداد تأمين سرمايه جمعي.اما عرضه اوليه ارز ديجيتال  با سرمايه گذاري جمعي تفاوت دارد زيرا حاميان ICO  با توجه به بازگشت احتمالي سرمايه خود انگيزه مي گيرند، در حالي كه بودجه جمع آوري شده در كمپين هاي تأمين مالي جمعي اساساً كمك مالي است كه به همين دلايل، ICO  به عنوان “ميزان فروش” شناخته مي شود.

همچنين عرضه اوليه ارز ديجيتال  حداقل دو تفاوت مهم ساختاري را با عرضه اوليه عمومي  حفظ مي كند، اولا ICO ها تا حد زيادي تنظيم نشده اند، به اين معني كه سازمان هاي دولتي مانند كميسيون بورس و اوراق بهادار بر آنها نظارت نمي كنند.ثانيا به دليل تمركززدايي و عدم تنظيم مقررات، ICO  ها از نظر ساختار بسيار آزادتر از IPO  ها هستند.

همچنين عرضه اوليه ارز ديجيتال  ها مي توانند به روش هاي مختلفي ساخته شوند، در برخي موارد يك شركت براي بودجه خود يك هدف يا محدوديت مشخص تعيين مي كند، به اين معني كه هر توكن فروخته شده در ICO  قيمت از پيش تعيين شده اي دارد و كل عرضه توكن ثابت است.در موارد ديگر يك منبع ثابت از عرضه اوليه ارز ديجيتال  وجود دارد اما يك هدف تأمين مالي را دارا مي باشد كه اين بدان معني است كه توزيع توكن به سرمايه گذاران به وجوه دريافتي بستگي خواهد داشت، يعني هرچه كل وجوه دريافتي در ICO بيشتر باشد، قيمت كلي رمز ارز نيز بيشتر است.

مزايا و معايب ICO

در يك عرضه اوليه عمومي  يك سرمايه گذار در ازاي سرمايه گذاري خود سهام يك شركت را دريافت مي كند كه در مورد عرضه اوليه ارز ديجيتال  في نفسه سهام وجود ندارد.در عوض شركت هايي كه از طريق ICO  سرمايه جمع مي كنند يك بلاكچين معادل يك سهم – رمز ارز رمزپايه ارائه مي دهند.در بيشتر موارد سرمايه گذاران با يك رمز موجود رايج مانند بيت كوين يا اتريوم پرداخت مي كنند و در ازاي آن تعداد متناسبي از توكن هاي جديد دريافت مي كنند.

شايان ذكر است كه راه اندازي ICO  براي ايجاد توكن براي يك شركت آسان است، همچنين خدمات آنلاين وجود دارد كه امكان توليد رمز ارزهاي رمزپايه را در عرض چند ثانيه فراهم مي كند.سرمايه گذاران بايد اين نكته را در نظر داشته باشند كه تفاوت بين سهام و توكن را در نظر بگيرند، يك توكن هيچ ارزش ذاتي يا ضمانت قانوني ندارد.مديران عرضه اوليه ارز ديجيتال  با توجه به شرايط آن توكن توليد مي كنند، آن ها را دريافت مي كنند و سپس با انتقال به سرمايه گذاران منفرد، آن ها را طبق برنامه خود توزيع مي كنند.

سرمايه گذاران اوليه در يك عمليات ICO  معمولاً انگيزه خريد توكن را دارند به اين اميد كه اين طرح پس از اجرا موفقيت آميز باشد.اگر اين اتفاق واقعاً رخ دهد، ارزش توكن هايي كه آن ها در طول عرضه اوليه ارز ديجيتال  خريداري كرده اند از قيمت تعيين شده در طول آن  بالاتر خواهد رفت و به سودهاي كلي دست خواهند يافت.در اصل اين مزيت اصلي ICO‌ است : پتانسيل بازده بسيار بالا، ICO  ها در واقع بسياري از سرمايه گذاران را به ميليونر تبديل كرده اند.

همانطور كه عرضه اوليه ارزهاي ديجيتال در صنعت ارزهاي رمزپايه و بلاكچين پيشتاز شده اند، چالش ها، خطرات و فرصت هاي پيش بيني نشده را نيز به همراه آورده اند.بسياري از سرمايه گذاران به اميد بازگشت سريع و قدرتمند سرمايه هاي خود، ICO  را خريداري مي كنند.موفق ترين اين عرضه اوليه  ها طي چندين سال گذشته منشأ اين اميد هستند، زيرا در واقع بازدهي چشمگيري داشته اند و اين اشتياق سرمايه گذار مي تواند مردم را به بيراهه ببرد.از آنجا كه آن ها تا حد زيادي تنظيم نشده اند، ICO ها مملو از كلاهبرداري است كه به دنبال طعمه سرمايه گذاران بيش از حد و كم اطلاع هستند و از آنجا كه توسط مقامات مالي  تنظيم نمي شود، وجوهي كه به دليل تقلب يا بي كفايتي از بين رفته اند هرگز قابل بازيابي نيستند.

لازم به ذكر است كه افزايش شديد ICO‌ در طي سال ۲۰۱۷ با واكنش منفي مجموعه اي از نهادهاي دولتي و غيردولتي روبرو شد.به عنوان مثال كشور چين رسما ICO  ها را ممنوع كرد و آن ها را به عنوان ضد ثبات اقتصادي و مالي مورد انتقاد قرار داد.بانك مركزي چين استفاده از رمز ارز ها را به عنوان ارز منع كرده و ارائه خدمات مربوط به ICO  را به بانك ها ممنوع اعلام كرد.در نتيجه قيمت بيت كوين و اتريوم كاهش يافت، در حالي كه بسياري آن را نشانه تنظيم مقررات رمزنگاري بيشتر مي دانند.همچنين در اوايل سال ۲۰۱۸ فيس بوك، توييتر و گوگل همه تبليغات عرضه اوليه ارز ديجيتال را ممنوع كردند زيرا بر اين باور بودن كه  هيچ تضميني وجود ندارد كه يك سرمايه گذار در هنگام سرمايه گذاري در  ICO در تله كلاهبرداري باشد.

در حقيقت براي جلوگيري از كلاهبرداري ICO  سرمايه گذاران بايد :

۱-اطمينان حاصل كنند كه توسعه دهندگان پروژه مي توانند اهداف خود را به روشني مشخص كنند.ICO  هاي موفق معمولاً داراي كاغذهاي سفيد ساده و قابل فهم با اهداف روشن و مختصر هستند.

۲-توسعه دهندگان را بشناسند، سرمايه گذاران بايد براي شفافيت صد در درصدي شركتي كه عرضه اوليه ارز ديجيتال  را راه اندازي مي كند، تلاش كنند.

۳-به دنبال شرايط و ضوابط قانوني تعيين شده براي ICO‌ باشند زيرا  از آنجا كه تنظيم كننده هاي خارجي به طور كلي بر اين فضا نظارت ندارند، اطمينان از قانوني بودن هر ICO  به عهده يك سرمايه گذار است.

۴-اطمينان حاصل كنند كه وجوه عرضه اوليه ارز ديجيتال  در كيف پول محافظ ذخيره شده است، اين كيف پول كيف دستي است كه براي دسترسي به آن به چندين كليد احتياج دارد كه محافظت مفيدي در برابر كلاهبرداري است، به ويژه هنگامي كه شخص ثالث خنثي دارنده يكي از كليدها باشد.

در نهايت بايد بگوييم كه طبق نظر كميسيون بورس و اوراق بهادار آمريكا،   هيچ تفاوتي بين ICO و IPO وجود  ندارد اگر رمز ارز اصلي براي كسب و كار موجود موجودي جمع كند و مستقل از آن تجارت كار نكند.

نمونه هايي از عرضه اوليه ارز ديجيتال

با بزرگتر شدن فضاي ICO  مبالغ جمع آوري شده توسط بزرگترين پروژه ها نيز افزايش مي يابد، هنگام ارزيابي عرضه اوليه ارزهاي ديجيتال مي توان هم ميزان جمع آوري پول در ICO  و هم بازگشت سرمايه را در نظر گرفت.بعضي اوقات عرضه اوليه ارز ديجيتال  با بازده قابل توجه سرمايه گذاري، پروژه هايي نيستند كه بيشترين درآمد را داشته باشند و بر عكس.

عرضه اوليه اتريوم   در سال ۲۰۱۴ يك پيشگام بود و ۱۸ ميليون دلار در يك دوره ۴۲ روزه جمع آوري كرد. در سال ۲۰۱۵ يك عرضه اوليه  دو فاز براي شركتي به نام Antshares  آغاز شد كه بعداً با نام تجاري NEO‌ تغيير نام يافت.مرحله اول عرضه اوليه آن  در اكتبر ۲۰۱۵ به پايان رسيد و مرحله دوم تا سپتامبر ۲۰۱۶ ادامه داشت كه در اين مدت  حدود ۵/۴ ميليون دلار درآمد كسب كرد.اخيرا ICO  ها از نظر كل بودجه جمع آوري شده مقادير قابل توجه بيشتري توليد كرده اند، در طي يك ماه عرضه اوليه ارز ديجيتال  كه در مارس ۲۰۱۸ به پايان رسيد، Dragon coin‌ موفق به جمع آوري حدود ۳۲۰ ميليون دلار شد.

برگرفته از سايت شمع سبز